This man is min คนนี้ของเหมียว CUT ตอนที่ 24

“พี่พฤกษ์” เสียงเรียกชื่อเขาแหบพร่า พฤกษ์ล้วงมือเข้าไปใต้เสื้อนอนตัวใหญ่ลูบไล้ไปทั่วแผ่นอกเปลือยเปล่า กวีสะดุ้งเมื่อส่วนที่ไวต่อสัมผัสถูกจับต้อง มันถูกขยี้เบาๆ ก่อนที่อีกข้างจะถูกรุกราน
 
“อื้อ” กวีบิดตัวไปมา ความเสียวซ่านแล่นผ่านร่าง ริมฝีปากและมือของพฤกษ์ยังทำหน้าที่ของมันต่อไป
 
“ผม..ผม..”
 
“ชู่ว” พฤกษ์ผละริมฝีปากออก เขาใช้เสียงปลอบประโลม ก่อนแตะแต้มริมฝีปากลงไปตามแนวลำคอ ฝังใบหน้าลงดูดเม้มจนเกิดเป็นรอยสีแดงเข้ม
 
“อ่า” กวีไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน เหมือนร่างกายปั่นป่วนไปหมด เขาทำอะไรไม่ถูก คิดอะไรไม่ออก ได้แต่ปล่อยให้คนตัวโตทำตามอำเภอใจ

 
กวีมึนงง เขาไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน รู้สึกตัวอีกทีเมื่อริมฝีปากหนาย้อนกลับมาทาบทับ ความร้อนจากแผ่นอกของพฤกษ์ทำให้กวีรู้ว่าร่างกายของเขาปราศจากเสื้อผ้า มีเพียงเนื้อตัวเปลือยเปล่าที่แนบชิดกันอยู่
 
“กวี”
 
“ครับ” เขาตอบด้วยเสียงคล้ายละเมอ
 
“พี่ขอได้ไหม”
 
“ขอ?” กวีพยายามสบตาพฤกษ์ที่มองมา แต่สมองของเขาไม่ช่วยอะไรเลย มันแทบไม่ประมวลผล
 
“ใช่” ริมฝีปากแตะแต้มแผ่วเบา “ได้ไหมครับ” เสียงกระซิบชิดริมฝีปาก กวีได้แต่พยักหน้า ตอนนี้เขาแค่อยากให้พฤกษ์ช่วยให้ความรู้สึกเสียวซ่านที่มันประทุขึ้นมาหายไป เขาปวดร้าวไปทั้งร่าง มันเป็นความรู้สึกที่กวีหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้
 
พฤกษ์ช้อนตัวกวีขึ้นอุ้ม เขาพาหนุ่มน้อยไปวางไว้กลางเตียง ร่างขาวกระจ่างอยู่กลางแสงไฟ พฤกษ์ถอดกางเกงที่เหลืออยู่เพียงชิ้นเดียวของตัวเองออก เขาลูบไล้มือไปทั่วร่างสมส่วน ไม่มีความรู้สึกแปลกหรือไม่แน่ใจ มีเพียงความรักที่อยากมอบให้อีกฝ่ายเท่านั้น
 
กวีปรือตาขึ้นมามอง พฤกษ์จึงประกบริมฝีปากลงไปหา ยั่วเย้าให้อีกฝ่ายคล้อยตาม ก่อนมือจะแตะต้องลงบนส่วนที่ไวต่อสัมผัส
 
"อย่าจับ" กวีหน้าแดง พยายามพลิกตัวหนี เมื่อมือใหญ่จับเข้าที่แก่นกายของเขา แต่พฤกษ์ใช้ความชำนาญที่มีมากว่า ลูบรั้งส่วนที่ขยายตัวออก ขยับขึ้นลงช้าๆ
 
"อ๊ะ" กวีทิ้งตัวลงนอนไร้เรี่ยวแรงต่อต้าน ร่างกายบิดเกร็ง พฤกษ์แทรกลิ้นผ่านเรียวฟัน ตวัดดูดดึงลิ้นเล็กๆ ที่อยู่ภายในพร้อมกับเร่งจังหวะของมือให้เร็วขึ้นเรื่อยๆ
 
“พี่พฤกษ์..พี่..พฤกษ์” กวีจิกมือลงบนไหล่ของพฤกษ์ ร่างกายของเขาเหมือนถูกโยนขึ้นที่สูงก่อนจะร่วงหล่นลงมาพร้อมกับของเหลวสีขาวขุ่นที่หยาดหยดลงบนหน้าท้องของเขาเอง
 
กวีนอนหายใจหอบ ขาทั้งสองข้างถูกมือแข็งแรงยกขึ้นตั้งชัน ก่อนที่ร่างใหญ่จะแทรกตัวเข้ามาตรงกลาง
 
พฤกษ์ไม่แน่ใจนัก แต่เขาเชื่อในสัญชาติญาณของตัวเอง ชายหนุ่มใช้นิ้วปาดน้ำสีขาวขุ่นบนหน้าท้องของกวี ก่อนค่อยๆ สอดแทรกเข้าไปภายในช่องทางรัก
 
ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกทำให้พฤกษ์ต้องรีบดึงนิ้วออก เขาก้มลงไปประกบริมฝีปากเพื่อให้หนุ่มน้อยลืมความเจ็บ ก่อนสอดนิ้วเข้าไปอีกครั้งแต่คราวนี้เพียงนิ้วเดียว พฤกษ์ค่อยๆ เพิ่มจำนวนไปเรื่อยๆ จนคิดว่ากวีพร้อมแล้ว เขาจึงขยับตัวขึ้นนั่ง ดึงเอวของกวีขึ้นสูง ก่อนสอดแทรกแก่นกายเข้าไป
 
“อ๊ะ!” กวีร้อง เขารู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมา พฤกษ์หยุดนิ่ง ลูบไล้มือไปบนสะโพกขาว บีบเคล้นลงไปเบาๆ เขาไล้นิ่วไปจนถึงท้องน้อย วนเป็นวงกลมรอบสะดือ ร่างกายของกวีสั่นสะท้านรับสัมผัส เมื่อคิดว่าอีกฝ่ายพร้อมแล้วพฤกษ์จึงดันเข้าไปอีกครั้งจนแนบชิด
 
เขาก้มลงไปหยอกล้อกับตุ่มไตบนยอดอกของกวี ขบเม้นมันเบาๆ  ในขณะที่มือช่วยขยี้ปลายยอดอีกข้าง กวีครางด้วยน้ำเสียงสุขสม พฤกษ์ค่อยๆ ขยับตัวเข้าออก เขาเริ่มจากช้าๆ เนิบนาบรอจนเด็กน้อยหายเกร็งจึงเริ่มเร่งความเร็วขึ้น
 
กวีทั้งเจ็บและมีความสุข ร่างกายของเขาโยกไหวตามแรงขยับของพฤกษ์ รสจูบที่อ่อนหวานและเร่าร้อนยิ่งทำให้กวีเสียวซ่าน เขาควบคุมร่างกายไม่ได้ ปล่อยให้เสียงร้องหลุดออกมา
 
“อ๊ะ”
 
“อะ..อ๊า..” กวีแอ่นอกขึ้นสูง ความสุขของเขาถูกปลดปล่อยออกมาเป็นครั้งที่สอง ก่อนที่ร่างกายจะทิ้งตัวลงแนบกับที่นอน ดวงตาของเขาหรี่ปรือ มองเห็นพฤกษ์เร่งจังหวะเข้าออกกระแทกกระทั้น ก่อนร่างสูงใหญ่จะกระตุกเกร็ง พ่นน้ำรักออกมาบนหน้าท้องของเขา
 
พฤกษ์ใช้มือปาดน้ำสีขาวขุ่นออก เขาหยิบกางเกงที่ปลิวขึ้นมาตกบนปลายเตียงมาเช็ด ก่อนทิ้งตัวลงนอนเคียงข้างร่างเล็ก